Książka zainteresowała mnie ze względu na ilustracje, która zrobił mój ulubiony polski twórca komiksów dla dzieci Tomasz Samojlik. Można rozpoznać, że to on rysował. Jest kolorowo i wesoło, wszyscy są zadowoleni zgodnie z ideą książki – promocją sportowego spędzania czasu
Nie wiem czy pamiętacie, może wtedy się jeszcze nie znaliśmy, ale jeszcze 2 lata temu stoczyłem prawdziwą „walkę” o niekupowanie mi czytnika. Aż tu nagle, zupełnie niespodziewanie czytnik dostałem. I co teraz?
Małe dzieciaki mogą poznać nazwy rzeczy znajdujących się w piórnikach. Na przykład Klara przy okazji dowiedziała się co to jest korektor, bo nie wiedziała i czym się różni linijka i ekierka (nie wiem czy zapamiętała ekierkę, bo wcześniej mówiła na nią też linijka)
Warto mieć, bo świetnie, ale to naprawdę ciekawie pokazuje inne kraje i kultury. Ciekawostki zostają w głowie i jeszcze można coś ugotować. Z serii podróżniczych tę można uznać za TYP „KSIĄŻEK NA CZACIE”
Plusem „Poradnika małego skauta” jest to, że jak się go czyta, to ma się ochotę zrobić wiele rzeczy z książki. Można więc powiedzieć, że zachęca do dobrej zabawy i samodzielnych dokonań
Myślę, że słowo „dzikie” jest jednym z najbardziej zachęcających do zabaw, wypraw, odkryć. Fajnie jest trochę „podziczeć”, albo znaleźć jakieś totalnie dzikie miejsce, albo odkryć jakieś dzikie stworzenia. To wszystko jest w tej książce
Jest to pierwsza książka, którą przeczytałem na czytniku, ale mam tyle uwag na ten temat, że przygotuję oddzielny wpis. A dziś parę słów o kultowej dla wielu osób powieści „Gwiazd naszych wina”
Zapraszam na videorecenzję komiksu Łauma nakręconą dla programu „Zaczytane wakacje” emitowanego w TVN24. Rada dla mnie na przyszłość? Nie kręcić, kiedy zza kamery oślepia słońce 😉
W tym roku na wakacje odłożyłem bardzo dużo powieści, których nie miałem czasu czytać przez gimnazjum (tak, tak, szkoła to zło 😉 Dlatego jak dostałem „Galop ’44” to zamierzałem odłożyć go na półkę, gdzieś na koniec „kolejki”
Książki dla małych dzieci bywają naprawdę zabawne i dobrze narysowane. A do tego mają pomysły zaskakujące, a jednocześnie znane każdemu z życia. Ta historia na przykład kojarzy mi się z chwilą, kiedy ma się za dużo zabawek
To bardzo fajna akcja dziki której wydawnictwo Muza wznawia książki sprzed kilkudziesięciu lat, których dziś nie można dostać (albo można, ale stare i często drogie albo z kolei rozpadające się)
Okładka w kolorze tektury, czy jakiegoś zwykłego pudła? Tak! Wygląda genialnie, z białymi rysunkami i bordowymi wykończeniami. Jak stary zeszyt. Moim zdaniem jedna z najładniejszych okładek książkowych jakie widziałem w ogóle
Henryk jako ośmiolatek tak zachwyca egzaminatorów, że zostaje studentem Konserwatorium Paryskiego, na którym wolno studiować tylko Francuzom, i to tym, którzy skończyli 12 lat! A to jeszcze nie koniec sensacji
Po pierwsze, to mnie się ten stary Londyn bardzo podoba, bo jest taki… londyński. Dokładnie taki, jak sobie wyobrażam po czytaniu różnych książek. Szczerze, to chciałbym, żeby teraz taki właśnie Londyn był
Pni Flakonik jest starsza panią, która ma taką przypadłość, że co jakiś czas się zmniejsza. Robi to bez powodu i nie jest w stanie nad tym panować, więc ma z tym wiele kłopotu. Chociaż może też robić całkiem ciekawe rzeczy
Części serii zaczynają się od tego, co mi się zawsze bardzo podobało jak byłem mniejszy – miejsca „Ta książka o Elmerze należy do”. Bardzo podoba mi się też to, że autor potrafi narysować dziesiątki słoni i są one różne i rozpoznawalne
Ziuzia jest fajną dziewczyną. Sypia z dezodorantem, to znowu z marchewką. Cieszy się, że natka z marchewki to dziewczyna, bo myślała, że to ten natek. Ziuzia strzela focha, albo ma niby depresję. Albo chce grać coś dziwnego w przedstawieniu
Ta książka jest tak ładna i fascynująca, że można ją ciągle oglądać od nowa. Ma tyle drobiazgów, że nie da się obejrzeć przy pierwszym czytaniu. Z jednej strony chcesz wiedzieć co będzie dalej, a z drugiej, nie chcesz przegapić żadnego szczegółu
Po tej książce Klara natychmiast zaczęła ćwiczyć czy wie jak się nazywa i gdzie mieszka, więc opowieść musiała zrobić na niej wrażenie. Polecam i „Przygodę z małpką” i wszystkie stare książki wydane w tej świetnej serii
Na okładce jest wycięte jedno oko, ale kiedy się rozłoży książkę widać dwa miejsca na oczy i za każdym razem nową postać. Z Klarą bawiliśmy się tak, że miała dobierać sobie ozdoby na głowę do każdej postaci z rozkładówki
Nie wyobrażam sobie ile trwało robienie ilustracji do tej książki. Są jakby najpierw wszystkie były uszyte z różnych materiałów, a potem pokazane na zdjęciach. Są bardzo szczegółowe i ozdobne, a materiały są różne
Wszystko świetne – pomysł, tekst, historyjki, ilustracje, wydanie – chyba nie znalazłem żadnego minusa. Mam ochotę tu zakończyć recenzję i zaproponować, żebyście sami przeczytali, ale byłoby to nieuczciwe
Ta książka została napisana ponad pół wieku temu. Jest to powieść o małej, bo zaledwie 127-letniej czarownicy i jej przyjacielu, mówiącym kruku Abraksasie, którzy sami mieszkają w niewielkim domku.
Zwierzęta z tej serii książek przechodzą prawdziwe choroby, a pisarka dokładnie opisuje jak weterynarz Magda je leczy, tak jak dzieje się to w rzeczywistości. Czyli naprawdę można się czegoś dowiedzieć
Pewnego dnia Pettson przynosi do domu koguta. Nie planował go przygarnąć, ale w ten sposób uratował go przed ugotowaniem na rosół, więc nie miał wyboru. Kury są zachwycone. Ale nie Findus, który koguta nie znosi
Lepiej opracowanych informacji o smokach nie znajdziecie. Wiem, bardzo lubię smoki i swego czasu czytałem wszystko smocze, co znalazłem. A tu w dodatku mamy zebrane bestie z naszego otoczenia!
„Kolorowe miasta” to według mnie kolorowanka po pierwsze ekskluzywna, po drugie dla starszych. Bo jednak taka rozrywka jak kolorowanie obrazków wydaje mi się dla małych dzieci powiedzmy z przedszkola, a tu niespodzianka
Z książki widzimy, że bycie patriotą to dbanie o swój kraj, czyli dobre życie i bycie dobrym człowiekiem. I to jest zrozumiałe i osiągalne dla każdego, niezależnie od wieku. Nawet dla mojej małej siostry
Mam fajnych rodziców, ale to nie znaczy, że nie sprawiają problemów. Na przykład z książkami. Mają swoje ulubione z dzieciństwa i czasów kiedy byli nastolatkami i uważają, że te są najlepsze i trzeba je przeczytać
Jest takie powiedzenie „kopalnia wiedzy” i bardzo tu pasuje, bo jest to jedna z tych książek, po przeczytaniu której człowiek zwyczajnie robi się mądrzejszy. „Uniwersytetu…” lepiej nie przegapić