Bardzo podobają mi się ilustracje pani Tchoukriel, która – jak przeczytacie we wstępie – artystka specjalizuje się w sporządzaniu rycin naukowych. Jeśli ktoś chciałby przerysować drzewo, na lekcję przyrody, biologii, czy żeby nauczyć się rysować, taka rycina to świetny wzór. W serii ukazał się również „Ilustrowany inwentarz zwierząt”
Uważam, że książka jest rewelacyjna i bardzo pomocna dla młodszych dzieci, które zaczynają zauważać, że ich zabawki lub zwierzaki są „zbyt dziecinne” i są na siebie trochę złe, że nie mogą się z nimi rozstać. Znam. Przechodziłem (Z zabawkami, nie ze zwierzakami). Teraz wydaje mi się to dość zabawne – skoro chcę coś mieć, to wystarczający powód, żeby to sobie zostawić. Ale pamiętam, że jak byłem mały, to takie sytuacje były prawdziwymi dramatami
Od razu wiedziałem, że ta seria ma coś wspólnego z „Czytam sobie”. Może po grzbiecie, może po papierze. I rzeczywiście – jest to kolejny stopień wciągania dzieciaków do świata maniakalnych czytelników. Świetnie!
Szok i niedowierzanie. Co wstąpiło w miniaturowego słonia? Dlaczego chce opuścić swój ukochany ogród? Co z jego przyjaciółmi? Z jego truskawkami? I najważniejsze – co z jego dmuchawcem?!
Seria o Bolusiu to książki (na razie wyszły trzy) o bardzo pomysłowym prosiaku. I to że jest pomysłowy wcale nie znaczy, że jest niegrzeczny. Po prostu ma wiele pomysłów na zabawę, takich, których nie pochwalają dorośli
Nie wiem dlaczego ta książka tak mi się podoba. Może to wina bohaterów? Zwłaszcza zadziornego koguta? Może bardzo podłużnego formatu – nie można wybrać lepszego do książki o pościgu, bo jak się ją rozłoży, bo postacie naprawdę mają gdzie biec
Ostatnio Klara wróciła do fazy na mini słonia Pomelo. Zawsze lubiła te książki, ale teraz czytała je na nowo, bo może już czytać sama i bardzo jej się to podoba. A Pomelo jest świetny do czytania dla początkujących, bo na każdej stronie jest jakaś linijka tekstu
Ta część zaczyna się tak „To jest Albert Albertson, lat prawie sześć”, na co Klara ucieszyła się i powiedziała: „To jest Klara Konstancja, lat prawie sześć” bo za niecały miesiąc naprawdę kończy sześć lat 🙂
Seria książek dla Klary z nowymi, ciekawymi bohaterami. Ciekawymi, bo jest to dwójka dzieci – dziewczyna i chłopak, trochę starsi od Kla, którzy mieszkają w tak zwanym blokowisku. Czyli akcja nie toczy się w domkach, tylko w blokach, gdzie mieszka masa ludzi i można spotkać dzieciaki w swoim wieku i się zaprzyjaźnić
Kiedy Klara zakochała się w tej książce byłem sceptyczny. Słuchałem jak Tata jej czyta kilka pierwszych rozdziałów, trochę nieuważnie bo jednocześnie sam coś pisałem do szkoły. Uznałem, że historia fajna, ale czy aż tak, żeby Klara popłakiwała, żeby przeczytać jej do końca?
Książka ma przede wszystkim świetne ilustracje (twórcy Pettsona i Findusa). Są naprawdę dobrze, z rozmachem, pełne ruchu, z doskonałą rozkładówką, kiedy Pan Wrona szuka prezentów dla siebie. W ogóle uświadomiłem sobie, że warto zwrócić uwagę dzieciaków na kolory Pana Wrony
Seria książek o Duni to – tak można powiedzieć – seria powieściowa Klary. Jest to dla mnie bardzo zabawne, że moja mała siostra już tak wyrosła, że ma swoje ulubione serie powieściowe. Angażuje się w losy bohaterów, czeka na kolejną część. Ustawia obok siebie na półce
Historia mówi o dwóch żołnierzach przeciwnych armii, którzy zostali sami, przeżyli jako jedyni w swoich okopach. Książka, jak również samo zakończenie, zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Poważnie, jak się skończy czytać, to jeszcze chwilę się siedzi bez ruchu
Opowieść o Duni rozgrywa się w czasie, kiedy dziewczynka zaczyna szkołę i poznaje nowych znajomych, oraz przyjaciółkę od serca Fridę. Dunia jest szczęśliwa, chociaż miewa i gorsze dni, wypadki, kłótnie, zwyczajne rzeczy jakie się wydarzają każdemu
Benia ciągle zachęca Tolę do wspólnej zabawy, ale Tola nie chce mieć z nią nic wspólnego. Zajmuje się swoimi sprawami, udaje, że śpi, zatrzaskuje drzwi przed nosem dziewczyny. Tola zdecydowanie woli bawić się sama. Aż pewnego dnia Benia nie przychodzi
To książka która zgodnie z tytułem jest o chłopaku i jego pluszaku. I o… zwyczajnych dniach. Czyli co robi i w co się bawi Kajtek, jakie ma sprawy, jaką koleżankę. Jej minusem (książki nie koleżanki) jest to, że nie ma jeszcze kolejnej części
Od razu napiszę, że to książka którą możecie dostać od wydawnictwa Zakamarki do każdego zamówienia ZA DARMO. Promocja trwa do końca września lub wyczerpania zapasów
Jest to druga część jednej z ulubionych książek Klary „Księżniczki i smoki”. Która, moim zdaniem, jest trochę szalona. Rycerze nie wydają mi się aż tak szaleni, ponieważ nawiązują do legendarnych rycerzy
Klara poznała Alberta jak miał 4 lata. Potem miał 5, tak jak teraz Klara i bardzo ją to cieszyło. W ostatnich dwóch częściach Albert podrósł i skończył lat 6. Klara mówi, że to nie szkodzi, bo ona „następnym razem” też będzie miała 6 lat
Nowa część o małym słoniu – naprawdę małym, mieszka pod dmuchawcem – jest najbardziej szalona ze wszystkich. Chociaż zgodnie z tytułem powinna być spokojna. Skoro słoń się zastanawia, to powinien być zamyślony
Oprawa jest twarda, a grzbiet płócienny, żółty, z nadrukowanymi napisami i logo wydawnictwa. Wygląda to naprawdę genialnie i jeśli szukacie książki na prezent to ta będzie idealna. Tak jak Lotta wydana w ten sam sposób w tym wydawnictwie.
Tym razem jak gdyby nigdy nic Nusia odłącza się od grupy przedszkolaków (z którymi nie jest jest fajnie, bo ciągle się czegoś boi, wysokości, psa, skakania, robaka, itd.) i gubi się w lesie. Nie tylko się gubi, ale spotyka wielkie stado wilków
Nie wiem czy jest sens, żebym się powtarzał i pisał za każdym razem przy książkach tej autorki, że ma genialne ilustracje, pomysłowe, zabawne i trochę okropne. Trudno się przy nich nie uśmiechać (albo krzywić)
To pierwsza część serii detektywistycznej, którą najpierw poznała Klara. I pierwsza, która ją tak wciągnęła, że zapytała czy mam kolejne i czy jej dam. Wysłuchała książki do końca wcale się nie odzywając i od razu chciała następny tom.
To nie jest typowa książka do czytania, ani książka do nauki matematyki. Tylko do bawienia się w matematykę. Tak właśnie jest u Klary. Na przykład nudzi się i mówi do Mamy „w co się pobawimy? „, a Mama mówi ostatnio, że może zrobią coś fajnego i czyta pomysł z tej książki.