Pięcioro dzieci – Omar, Sana, Iman, Jasmin i Mahmud – żyjących w Palestynie znajduje pozostawioną przez Polaków książkę z legendami. Nie potrafią jej przeczytać, ale za to na podstawie obrazków bajarka Mirjam wymyśla zupełnie nowe opowieści
Świetny pomysł! Oto Ernest, słusznych rozmiarów łoś, który za nic nie może zmieścić się do książki, a bardzo chce. Usiłuje wcisnąć się i przodem i tyłem, i porożem i nogami – nic z tego książka jest zbyt mała
Fajna fabuła, wątek kryminalny, połączenie powieści i komiksu oraz dentystyczny koszmar. Czyli ciekawa powieść dla młodszej młodzieży – podejrzewam, że będzie to początek cyklu
Tym razem przygoda ma miejsce w cyrku. Jest to część w której Julia razem z mamą wyruszają w trasę z cyrkiem, a Sam zostaje w domu. Przyjaciele zostają więc rozdzieleni, ale wszystko sobie opowiadają, jednak nie telefonicznie, a przez listy. Życie Julii jest ciekawe, ponieważ pomaga w pracy cyrkowcom
Książka należy do tych, w których jedna opowieść toczy się w warstwie słownej, a druga w obrazkach. I tu właśnie ta druga jest niesłychanie wciągająca. Już kura jako samozwańcza lekarka jest zabawnym pomysłem. Są jeszcze dziwne stworki i ich małe rzeczy
Ten egzemplarz jest szczególny, bo jak przyszedł znalazł się na moim biurku (przychodzi do mnie dużo książek, więc wszyscy od razu zanoszą paczki do mnie), a tymczasem okazało się, że koperta jest zaadresowana do Klary. W dodatku w środku są autografy pisarki i ilustratorki akurat na szóste urodziny mojej siostry
Bardzo ładne wydanie z materiałowymi grzbietami, dobrym formatem i grubymi stronami. Książkę pamiątkową o dziecku do lat dwóch można kupić w dwóch wersjach: dla dziewczyny i dla chłopaka. Dziś dużo zdjęć środka.
„To nie książka” naprawdę nie jest książką, tylko czymś w rodzaju notesu do zabawy. Tak jak kolorowanki dla maluchów, tylko dla młodzieży i dorosłych. Co mnie fascynuje w tego typu projektach? To że na całym świecie nie ma dwóch takich samych UKOŃCZONYCH „To nie książek”
Zawsze przy polecanych książkach z wydawnictwa Multico pisałem o tym, że u nas czytają je wszyscy, cała rodzina, bo i najmłodsza Klara i Babcia i Dziadek. Tym razem nie muszę tego pisać bo na okładce dodano nawet napis „Książka do wspólnego, rodzinnego czytania”. Zgadza się
Bardzo dobrze spisane baśnie. Wiem, bo Klara, która baśni nie lubi i nie daje sobie przeczytać więcej niż jedną na raz, wysłuchała całej książki jednego wieczora. I chciała słuchać dalej
Książkę czyta się bardzo szybko, choć treści jest dużo. Ale ponieważ każde pytanie jest ciekawe, a odpowiedzi dość krótkie i jasne, to myślisz sobie: a zobaczę jeszcze to, no i jeszcze to bo też jest interesujące, i tak choć planowałeś rzucić tylko okiem, siedzisz i czytasz dalej
Nie sądzę, żeby ktoś jeszcze nie znał tej książki, ale jednak o niej napiszę, bo jest niezwykle narysowana. A miałem okazję stwierdzić to w ciekawym „eksperymencie”. Stało się tak, bo przez pomyłkę dostałem do recenzji oryginalny egzemplarz po niemiecku
Jest to historia pięciu znanych na całym świecie kobiet, ale opowiada fragmenty z ich dzieciństwa, czyli jak to było, kiedy były małe i skąd się wzięły ich pasje. Dowiadujemy się na przykład, że Marysia Skłodowska-Curii była słaba z gramatyki
Musza poezja spodobała się szczególnie Klarze. Właściwie to chciała, żeby przeczytać jej całą książkę na jeden raz. Wydawałoby się, że będzie współczuła muchom, których trup się ściele gęsto w wierszach, ale była raczej rozbawiona
Jest to zbiór bajek, opowieści polskich, znanych twórców: Ignacego Krasickiego, Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Aleksandra Fredry, Stanisława Jachowicza, Józefa Ignacego Kraszewskiego i Marii Konopnickiej. Większość jest napisana wierszem. A do tego bardzo udane ilustracje
Książka jest zabawna, a jest o tym, co by było gdyby ludzie i dinozaury żyły w tym samym czasie i ze zdobyczami cywilizacji. Trochę jak w serialu „Jaskiniowcy”. To, że jest fikcja literacka i ludzie nie żyli w tym samym czasie co dinozaury jest wyjaśnione już na początku książki
Już po pierwszym tomie „Niedoparków” stwierdziłem, że pomysł na tę książkę jest genialny. Każdy z nas miał sytuację w której ginęła mu skarpetka i w tej powieści zjawisko to zostało w końcu dokładnie wyjaśnione
Sam nawet nie wiem dlaczego opowieści o Prof. Filutku tak mi odpowiadają, ale naprawdę zrobiły na mnie duże wrażenie. Nie wiem też dlaczego kojarzą mi się z francuskimi powieściami o „Mikołajku”. Czy dlatego, że są sprzed lat? A może chodzi o takie pozytywne przesłanie, które teraz jakoś rzadko się zdarza?
Najciekawsze jest to, że bajka napisana 300 lat temu została narysowana w bardzo nowoczesny sposób. Nawet napisy są wmontowane nowocześnie – czasem trzeba szukać kolejności czytania
Ostatnio Klara wróciła do fazy na mini słonia Pomelo. Zawsze lubiła te książki, ale teraz czytała je na nowo, bo może już czytać sama i bardzo jej się to podoba. A Pomelo jest świetny do czytania dla początkujących, bo na każdej stronie jest jakaś linijka tekstu
Tak, Brandon Mull wraca tu do formy, którą znamy z „Baśnioboru”. A akcja i światy dookoła tak się zmieniają, że czytającemu zdarza się nawet pomyśleć „zaraz, zaraz, od czego właściwie to wszystko się zaczęło?”. Polecam
Krótkie opisy, ciekawostki, dużo interesującej treści, ale jednocześnie przyjemnej w czytaniu. jak opowieść. Na przykład moja Babcia przeczytała książkę w jeden wieczór. Za to Mama postanowiła czytać Klarze na początku każdego miesiąca tylko to co jest w danym miesiącu
Tak się złożyło, że wczoraj pokazywałem książkę o ekonomii a dziś o prawie dla dzieci. Ale uwaga – nie o prawach dzieci – tylko dosłownie o prawie. Moim zdaniem świetna i ważna pozycja na rynku dziecięcym a co najważniejsze zrozumiale napisana. Szkoda przegapić
Dla mnie ta książka jest duży wydarzeniem prywatnym. Grzegorz Kasdepke to autor pierwszych Mitów Greckich jakie przeczytałem i pierwszy pisarz z którym zrobiłem wywiad, a teraz miałem okazję napisać kilka zdań na okładkę jego książki!
Książka odleżała swoje na półce, bo okładka zupełnie nie rzucała się w oczy wśród innych książek. Czasem tak jest, że w końcu otwieram książkę, którą wiele razy przekładam sięgając po coś innego i okazuje się, że cały czas omijałem coś bardzo fajnego
Jest to rodzaj układanki z 25 dwustronnych kart. Można z nich ułożyć swoje miasto. Ale dla mnie to książka z oddzielonymi kartkami, bo wolałem sobie obejrzeć ilustracje siedząc w fotelu niż tak jak Klara rozkładać je na podłodze. Myślę, że po miasteczku kolejną częścią układanki będzie wieś
Mam takie wrażenie, że książka trochę została niezauważona, co wydaje mi się dziwne. Mnie „Szkoła kotów” wciągnęła i z powodu treści i z powodu zupełnie innej ideologii życia, która za nią stoi. No i jest to powieść ilustrowana. VIDEO RECENZJA
Po tytuł sięgnąłem głównie dlatego, że książka powstała w Danii a autor jest reklamowany jako „duński król fantastyki”. Serię czyta się łatwo i szybko, myślę, że najlepiej nadaje się do poczytania np. na plaży, bo książka – wbrew temu, czego można się spodziewać po tematyce – nie prowadzi do wielu przemyśleń
Dziś trzy książki z Bożym Narodzeniem w roli głównej. Od bardzo krótkiej dla maluchów, przez nieco dłuższą, do najdłuższej. Wszystkie trzy oceniam równie wysoko za naprawdę świąteczny klimat i niebanalne podejście do tematu. No i za ilustracje
Kartonówki z tej serii są bardzo fajne i od początku zrobiły na mnie dobre wrażenie. A żaby i auta (zwłaszcza żaby) wydają mi się jeszcze lepsze niż pierwsze – choć tamtym też nie można nic zarzucić. Najbardziej podoba mi się to, że książki mogą być i dla 2-latków i dla 6-latków