Po tytuł sięgnąłem głównie dlatego, że książka powstała w Danii a autor jest reklamowany jako „duński król fantastyki”. Serię czyta się łatwo i szybko, myślę, że najlepiej nadaje się do poczytania np. na plaży, bo książka – wbrew temu, czego można się spodziewać po tematyce – nie prowadzi do wielu przemyśleń
Dziś trzy książki z Bożym Narodzeniem w roli głównej. Od bardzo krótkiej dla maluchów, przez nieco dłuższą, do najdłuższej. Wszystkie trzy oceniam równie wysoko za naprawdę świąteczny klimat i niebanalne podejście do tematu. No i za ilustracje
Kartonówki z tej serii są bardzo fajne i od początku zrobiły na mnie dobre wrażenie. A żaby i auta (zwłaszcza żaby) wydają mi się jeszcze lepsze niż pierwsze – choć tamtym też nie można nic zarzucić. Najbardziej podoba mi się to, że książki mogą być i dla 2-latków i dla 6-latków
W ogóle to miałem opisać inną książkę tego wydawnictwa (mam jeszcze kilka i każda jest dobra), ale Klara tak się przejęła tą, że wszystkim ją pokazywała i zabrała do przedszkola, chociaż to powieść i nie nadaje się do czytania w przedszkolu, tam raczej Kla nosi książki obrazkowe
„Koszmarny Karolek” z motywami z Gwiezdnych Wojen? Czemu nie? Mógłbym udawać, że to książka dla młodszych dzieciaków, ale sam z przyjemnością ją przeczytałem. Autorem jest ten sam pisarz-ilustrator od – dla mnie hitowego – „Darth’a Vadera i syna”
To zaległa książka, sprzed wielu tygodni, ale podobała się Klarze, a do tego jest ładnie wydana, więc postanowiłem ją pokazać. Pomysł na fabułę jest bardzo prosty: sześcioletnia Pola właśnie zaczyna naukę w pierwszej klasie. Tylko, że w jej klasie pojawiają się kosmici
Kiedy Klara zakochała się w tej książce byłem sceptyczny. Słuchałem jak Tata jej czyta kilka pierwszych rozdziałów, trochę nieuważnie bo jednocześnie sam coś pisałem do szkoły. Uznałem, że historia fajna, ale czy aż tak, żeby Klara popłakiwała, żeby przeczytać jej do końca?
To historia o małym chłopaku i jego psim przyjacielu. Krzyś uwielbia kiedy tata opowiada mu bajki, jednak jest smutny, że Bryś, czyli pies, nie może ich słuchać razem z nim. Marzy więc o komórce, dzięki której Bryś też mógłby poznawać opowieści leżąc w swojej budzie na dworze
To z pewnością mocno przesadzone, ale znalazłem się w świetnym towarzystwie – giganci, naprawdę. Czuję się trochę nieswojo z tym wyróżnieniem, ale z drugiej strony to fajne, bo kto by się spodziewał, że blog książkowy znajdzie się w takim zestawieniu
Są takie ksiązki, które bezpiecznie jest mieć w zbiorach. Jasne, że wszystko można wygooglować, ale co jeśli nagle brak prądu, albo brak internetu, o ogólnej apokalipsie nie wspominając? Wtedy ci, co mają wszystko w książkach, są wygrani
Książka ma przede wszystkim świetne ilustracje (twórcy Pettsona i Findusa). Są naprawdę dobrze, z rozmachem, pełne ruchu, z doskonałą rozkładówką, kiedy Pan Wrona szuka prezentów dla siebie. W ogóle uświadomiłem sobie, że warto zwrócić uwagę dzieciaków na kolory Pana Wrony
To chyba pierwszy komiks, który Klara postanowiła zabrać do swojej biblioteczki. Do tej pory nawet dziecięce komiksy zostawały w moich zbiorach, ale tym razem Kla uparła się, że chce obie części postawić na swoich półkach. To było zabawne, choć zaczynam się lękać co będzie dalej
Utrzymany w klimacie książek postapokaliptycznych francuski dreszczowiec dla czytelników od dwunastu lat? To mogło być bardzo dobre, albo bardzo złe. Okładka wskazywała na to, że dobre. Postanowiłem tylko rzucić okiem. Okazało się, że nie mogę się oderwać. Musiałem przeczytać do końca
Wczoraj gościłem w programie Jedynka Dzieciom. Gościłem umownie, bo tak naprawdę nagranie odbyło się u mnie w domu. Rozmowę prowadziła Agnieszka Ciecierska, przy okazji miałem okazję podpytać o pracę w radio i przekonać się, że można robić naprawdę fajne rzeczy
Zarówno tytuł książki jak i inne dane umieszczono na pasku papieru wsuwanym na książkę. Tym samym jest to pewnie jedna z ciekawszych okładek jakie w ogóle widziałem. W środku zgodnie z tytułem znajdziemy skrytki i sekrety