Na półce w bibliotece Klary stoją wszystkie tytuły tej autorki „Opowiastki dla małych uszu”, „Historyjki dla małych uszu”, „O czym się nie śniło dorosłym”, „Ja chyba śnię”, „Kot kameleon” i najnowsza „Bartek, Lenka i sny”. Nie dość, że lubi je moja siostra, to jeszcze Tata uważa, że są to najlepsze tytuły do głośnego czytania dziecku. Zapraszam na rozmowę z pisarką JOANNĄ WACHOWIAK, którą pomogła mi przeprowadzić moja siostra Klara (lat 6)
Książka którą przeczytałem w sobotnie przedpołudnie, mimo że wcale taka krótka nie jest. Najpierw wieczorem przeczytałem opis i stwierdziłem, że wolę coś luźniejszego. Odłożyłem. Rano otworzyłem przy śniadaniu i przeczytałem od początku do końca, dopiero zamknąłem
Ten egzemplarz jest szczególny, bo jak przyszedł znalazł się na moim biurku (przychodzi do mnie dużo książek, więc wszyscy od razu zanoszą paczki do mnie), a tymczasem okazało się, że koperta jest zaadresowana do Klary. W dodatku w środku są autografy pisarki i ilustratorki akurat na szóste urodziny mojej siostry
Doskonała książka. Naprawdę doskonała. Obowiązkowa. Początkowo miałem wątpliwości do ilustracji, bo wydawały mi się za mało straszne. Ale potem uświadomiłem sobie, że to dla maluchów jak Klara, więc ilustracje są bardzo trafione
To zaległa książka, sprzed wielu tygodni, ale podobała się Klarze, a do tego jest ładnie wydana, więc postanowiłem ją pokazać. Pomysł na fabułę jest bardzo prosty: sześcioletnia Pola właśnie zaczyna naukę w pierwszej klasie. Tylko, że w jej klasie pojawiają się kosmici
To historia o małym chłopaku i jego psim przyjacielu. Krzyś uwielbia kiedy tata opowiada mu bajki, jednak jest smutny, że Bryś, czyli pies, nie może ich słuchać razem z nim. Marzy więc o komórce, dzięki której Bryś też mógłby poznawać opowieści leżąc w swojej budzie na dworze
Ilustracje są bardzo dobre. Nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że są „zakurzone”, ale nie kurzem, który wszędzie leży, tylko kurzem, który lata w powietrzu i widać go w smugach światła. Bardzo dobra okładka. Do tego wygodny format i twarda oprawa. Bardzo elegancko
Rewelacyjne ilustracje – dodałem zdjęcia, więc możecie zobaczyć. Są rysunki i koty wyklejone z materiału, takiego jak Klara czasem klei obrazki, z filcu. Wygląda to bardzo dobrze, bo koty trochę są jak maskotki, kojarzą się z przytulaniem.
W książce znajdziecie 8 opowiadań z różnymi bohaterami. Są biedronki, nietoperze, myszki, motyle, itd. Każdemu przydarzają się rzeczy podobne do tego, co spotyka ludzi. Książka ma fajną okładkę, jakby gumowaną.
Kolejna z ulubionych książek mojego Taty. Poważnie. A nie ma ich wiele, bo Tata lubi chyba bardziej tradycyjne książki dla dzieci. Mama teraz z niego żartuje, bo to już trzecia książka tej autorki, którą Tata jest zachwycony.