Benia ciągle zachęca Tolę do wspólnej zabawy, ale Tola nie chce mieć z nią nic wspólnego. Zajmuje się swoimi sprawami, udaje, że śpi, zatrzaskuje drzwi przed nosem dziewczyny. Tola zdecydowanie woli bawić się sama. Aż pewnego dnia Benia nie przychodzi
Tym razem jak gdyby nigdy nic Nusia odłącza się od grupy przedszkolaków (z którymi nie jest jest fajnie, bo ciągle się czegoś boi, wysokości, psa, skakania, robaka, itd.) i gubi się w lesie. Nie tylko się gubi, ale spotyka wielkie stado wilków
Nie wiem czy jest sens, żebym się powtarzał i pisał za każdym razem przy książkach tej autorki, że ma genialne ilustracje, pomysłowe, zabawne i trochę okropne. Trudno się przy nich nie uśmiechać (albo krzywić)