„8+2 i domek w lesie” Anne-Cath. Vestly, ilustracje Marianna Oklejak, 15,5x19x2,2 cm, 193 strony, wydawnictwo Dwie Siostry, twarda oprawa.

Niedawno pisałem o pierwszej części tej serii, czyli „8+2 i ciężarówka” – książce, którą pamiętam z dzieciństwa, a która teraz wciągnęła moją sześcioletnią siostrę Klarę. Drugiej części nie czytałem wcześniej ale miałem okazję posłuchać jej podczas podróży na rodzinny wyjazd, kiedy Mama czytała w samochodzie Klarze.

Jak już wiecie z poprzedniej części bohaterów książki jest naprawdę wielu. Jest to ośmioro dzieci, których imiona zaczynają się na „M” oraz mama, tata, babcia i pies Rurek. Przypomnę, że rodzina mieszkała w mieście (a babcia oddzielnie), w niewielkim mieszkaniu. Mama zajmuje się domem, a tata pracuje przewożąc różne towary ciężarówką. Na szczęście pod koniec pierwszego tomu udaje im się zamienić mieszkanie na domek w lesie, gdzie mają więcej miejsca, podwórko i może z nimi zamieszkać babcia.

I w tym własnie domku zaczynają się przygody z drugiego tomu. Życie wygląda tu zupełnie inaczej, jest więcej przestrzeni, trzeba iść do nowej szkoły, nawiązać nowe znajomości, zająć się ogrodem, w ogóle zmienić styl życia. Wszyscy oczywiście są bardzo szczęśliwi, a babcia zaczyna nawet prowadzić własny interes, czyli niedzielną sprzedaż domowych gofrów ludziom, którzy spacerują po lesie.

Wszystko co dzieje się w życiu rodziny jest z jednej strony zwyczajne, a z drugie bardzo ciekawe. Klara wiele razy zdziwiła się rzeczom, których nie znała. Na przykład kiedy Mortem mało nie wpadł do studni i się nie utopił, trzeba było jej przypomnieć starą studnię u prababci i opowiedzieć do czego służyła. I dlaczego w domku w lesie tata musiał przynosić do domu wiadra z wodą. Albo gdy Morten powyciągał mech spomiędzy belek drewnianego domu i zaczął wiać wiatr przez dziury. Klara nie bardzo rozumiała jak mogą być dziury w ścianach.

Bardzo podoba mi się oprawa graficzna książki. Proste, szare ilustracje pasują do treści. Za to kolorowa, graficzna okładka sprawia bardzo energetyczne wrażenie. Jest wesoła i taka nieoczywista. Fajnie wygląda, przyciąga wzrok, a obie części postawione razem wyglądają jeszcze fajniej.

Klasyka w nowej oprawie. Polecam obie części. Myślę, że to jedne z najlepszych książek dla dzieci w wieku 6-9 lat (ja czytałem chyba jako ośmiolatek, ale Klarze podobało się już teraz).