„Hej, Jędrek! Przepraszam, czy tu borują?”, Rafał Skarżycki, rysunki Tomasz Lew Leśniak, Nasza Księgarnia, 20x14x2cm, 220 stron, miękka okładka.

Fajna fabuła, wątek kryminalny, połączenie powieści i komiksu oraz dentystyczny koszmar. Czyli ciekawa powieść dla młodszej młodzieży – podejrzewam, że będzie to początek cyklu.

„Hej, Jędrek” to pierwsza polska powieść komiksowa, czyli połączenie powieści i komiksu w jednym. Na pewno znacie to rozwiązanie, bo pojawia się coraz częściej w książkach dla młodszej młodzieży. Najbardziej znane tytuły to „Dzienniki Cwaniaczka”, ale też „Gimnazjum Najgorsze Lata Mojego Życia” czy „Star Wars Akademia Jedi”. We wszystkich wymienionych książkach oba formaty – powieść i komiks – występują w zbliżonych proporcjach i opowiadają historię ucznia niby-zwyczajnego, przeważnie uzdolnionego plastycznie.

Co wyróżnia „Hej, Jędrek”? Po pierwsze to, że i pisarz i rysownik są z Polski. Po drugie w książce został dodany wątek kryminalny, co bardzo fajnie komplikuje fabułę.

Przechodząc do konkretów – głównym bohaterem, jak wskazuje tytuł, jest chłopak imieniem Jędrek. Ma dziesięć lat, więc chodzi jeszcze pewnie do podstawówki. Ma starszą siostrę i dwóch najlepszych przyjaciół. Akcja zaczyna się w dość nieciekawym dla bohatera momencie – jego matka, młodsza inspektor policji, ma problemy ze swoim śledztwem, jednocześnie do szkoły dołącza nowa dentystka, która prowadzi masowe borowanie, a do tego okazuje się, że Jędrek zapomniał o semestralnym sprawdzianie z matmy!

Jakby tego było mało, prześladuje go dwójka szóstoklasistów – Siwy i Karku (którzy jak dla mnie wyglądają jak większa wersja jego najlepszych kumpli). Żeby nie było tak całkowicie źle, pojawia się Karolina, koleżanka Jędrka. Niestety tu też nie jest tak różowo, bo wiadomo, jak w podstawówce inne dzieci reagują na przyjaźń chłopaka i dziewczyny.

Nie chcę spojlerować, więc o treści więcej nie napiszę. Przejdę do ilustracji. Musze przyznać, że są chyba najlepsze z tego typu książek. Proste, ale dopracowane i przemyślane. Widać, że nie są to rysunki zrobione wyłącznie jako uzupełnienie książki, ale rysownik naprawdę chciał dać coś od siebie. Mnie najbardziej podobają się postacie dyrektora szkoły i ojca Jędrka.
Poważnie, zwróćcie uwagę na ilustracje.

Co do samego pomysłu książki, to podobno jest to kierunek w który książki zmierzają w ogóle, czyli takie hybrydy. Moim zdaniem to świetny pomysł dla tych, co nie czytają za dużo, albo wcale. Na pewno łatwiej będzie im się przekonać do książek, kiedy zajrzą do powieścio-komiksów. To rozwiązanie naprawdę zwiększa dynamikę czytania. Polecam.