Seria Pax: „Pal przekleństwa”, „Grim”, „Myling” i „Bjera” Asa Larsson, Ingela Korsell, Henrik Jonsson, wydawnictwo Media Rodzina, ok. 200 stron, 15x21x2cm, twarda oprawa.

Ten cykl podoba mi się coraz bardziej z tomu na tom. Nie dlatego, że pierwsza część była słaba, ale coraz bardziej doceniam zarówno sposób pisania opowieści, jak i ilustracje, które tak naprawdę są fragmentami komiksów. Niedawno ukazały się dwa kolejne tony „Myling” i „Bjera” do których miałem przyjemność napisać polecenia na okładki.

 

A tu możecie zobaczyć fajną zapowiedź książki i poznać od razu głównych bohaterów:

Bohaterami są dwaj bracia z trudnym życiorysem, którzy po przerzucaniu ich z jednej rodziny zastępczej do drugiej, trafiają w końcu do opiekunów mających zapewnić im spokojne życie w niedużym miasteczku Mariefred.

Wydaje się, że skoro Viggo i Arlik w końcu znaleźli się u właściwych ludzi to ich sytuacja w końcu się poprawi. Tymczasem zyskują nowych wrogów zarówno z tego świata (szkoła) ale też wyjętych prosto z wierzeń, mitologii i opowieści szwedzkich.

Akcja zaczyna się, kiedy bracia poznają dwójkę seniorów Estrid i Magnara – początki tej znajomości są trudne, ale szybko okazuje się, że Viggo i Arlik zostają wojownikami, czy raczej opiekunami pewnej niezwykle starej, tajemniczej i cennej PODZIEMNEJ BIBLIOTEKI. Tak zaczyna się ta, mająca trwać 10 tomów, przygoda.

Pax to seria urban fantasy, z klimatem kryminalnym. Pewnie dlatego, że jedna z autorek specjalizuje się w kryminałach dla dorosłych. Akcja toczy się szybko, a każdy tom jest urwany w ciekawym momencie tak, że czytelnik, chcąc nie chcąc, zostaje wciągnięty do tomu następnego. Uprzedzam lojalnie, bo wiem, że niektórzy takie zakończenia lubią, innych to denerwuje.

Książki czyta się szybko, dlatego myślę, że jest do dobra propozycja dla osób, które mniej lubią czytać – tempo, wydarzenia i ilustracje mogą wciągnąć nawet mniej zahartowanych w powieściach czytelników. I dla tych, co mają niewiele czasu na dłuższe powieści np. pełne opisów.

Bardzo mocną stroną tej serii są ilustracje. Typowe, komiksowe, bardzo ekspresyjne kadry następujące często po sobie w seriach 3-4. Ale pojawiają się też pojedynczo. Rzadko widuję powieści w których elementy komiksowe nie są formami żartów, a poważnymi, świetnie podkreślającymi nastrój grozy, ilustracjami.

Polecam, głównie dla młodszej młodzieży i dla czytelników rządnych szybkich zwrotów akcji i nieco mrocznego klimatu.

Dodam jeszcze tylko, że seria jest ładnie wydana. A ilustracje możecie sami obejrzeć na zdjęciach.