„Jak kózka uczyła się pływać” Nele Moost, ilustracje Pieter Kunstreich, przełożył Andrzej Lipiński, wydawnictwo Dobra Literatura, 27 stron, 21,5×28,5×0,8cm, twarda oprawa.

Sporo jest na rynku książek, których bohater idzie pierwszy raz do szkoły. (Sam będę teraz szukał więcej takich tytułów, bo moja siostra Klara od września zaczyna pierwszą klasę). Ale ta książka o szkole i początkujących uczniach jest co najmniej nietypowa.

Wczoraj Tata przeczytał ją Klarze i od razu powiedział, że to książka dla Mamy, bo w jej ulubionym temacie. To mnie zainteresowało i dziś sam ją przeczytałem.

Książki z tego tematu raczej zachęcają dzieci do nauki, pokazują jak wyglądają lekcje, że można znaleźć nowych przyjaciół, nauczyciele są fajni, no i że można większość problemów rozwiązać i jak to zrobić. W „Jak kózka uczyła się pływać” szkoła pokazana jest jako miejsce, gdzie małe zwierzaki nie uczą się tego, co powinny, do czego mają predyspozycje i talenty, ale rzeczy, które ani im się nie przydadzą, ani im nie wychodzą.

Na przykład nauczyciele wymagają, żeby koń nauczył się wspinać na drzewo, choć wiadomo, że nie ma nawet do tego odpowiedniej budowy. Oczywiście koń ma złe wyniki we wspinaczce. Ale inne zwierzaki też źle sobie radzą – słoń z lataniem, koza z pływaniem, rybka ze wspinaniem, itd. Gąsienica, która całkiem sensownie przeciwstawiła się nauczycielom, została wyrzucona ze szkoły. Po pewnym czasie żaden z uczniów nie radził sobie z nauką. Na szczęście sami nauczyciele uciekli widząc swoją porażkę.

Podoba mi się nowe pokazanie tematu szkoły. Myślę, że to fajna książka i warto ją mieć na półce, żeby w razie jakiś niepowiedzeń dziecka zaczynającego naukę, przeczytać mu i wytłumaczyć, że nie musi być świetny we wszystkim, bo może akurat do niektórych dziedzin nie został stworzony. Za to warto, żeby rozwijał swoje talenty i cieszył się nimi.

Sam zaczynam się trzymać takiego podejścia i uważam je za bardzo sensowne.