„W Gdańsku straszy” Piotr&Paweł Sitkiewicz, Józef Wilkoń, wydawnictwo Oficyna Gdańska, 28 stron, 23,5×30,5x1cm, twarda oprawa.

Pierwsze co się rzuca w oczy, to bardzo eleganckie wydanie. To książka dużego formatu, z okładką na której przeważa kolor czarny połączony z ciemno czerwonym, a do tego dodany jest złoty. Złoty pojawia się na okładce i ilustracjach, gdzie wygląda jak maźnięcia farbą, ale niektóre fragmenty tekstu wydrukowane są złotą czcionką. Może zwyczajnie zapomniałem, ale wydaje mi się, że nie znam książki w której pojawia się złoty kolor? Taki naprawdę złoty, a nie brązowy udający złoty. I żeby już było zupełnie elegancko grzbiet „W Gdańsku straszy” jest wykończony czarnym materiałem.

W środku znajdujemy piękne, malowane ilustracje z doskonale wkomponowanym tekstem. Złoty kolor pasuje idealnie do rozmytych konturów, świata duchów i upiorów, nocnych krajobrazów. Nie znam się na technikach plastycznych, więc nie będę próbował się wypowiadać, ale książka robi niesamowite wrażenie.

Historia opowiada o problemach mieszkańców Gdańska. Nie mogą oni spokojnie wychodzić na ulicę, bo w ciągu dnia zaczęło w mieście straszyć. Sytuację postanawia opanować Detektyw Pająk. Odwiedza on kolejne duchy, które mają marną reputację i sprawdza czy to one wychodzą w miasto podczas nieodpowiedniej części doby. Niestety sprawdził już wszystkich podejrzanych, a winnego nie ma. Detektyw Pająk nie wie co ma zrobić…

Historyjka jest bardzo fajnym kryminałem dla dzieci. Niby mrocznym, bo dziejącym się wśród nietoperzy, strzyg, duchów, ale tak naprawdę ciepłym i pomysłowym. I ładnie napisanym. Ta opowieść byłaby ciekawa i w innym opracowaniu graficznym, ale na pewno nie miałaby tego klimatu. A klimat w tej książce jest najważniejszy. Coraz więcej jest fajnych książek dla dzieci, ale klimat mają nieliczne.

„W Gdańsku straszy” to przede wszystkim świetna kolorystyka, z super pomysłem dodania złotego koloru. Piękne ilustracje. Doskonałe przedstawienie straszydeł. I ciekawa, dobrze napisana treść.

Książka bardzo podobała się mojej siostrze Klarze, zwłaszcza główny bohater, pająk krzyżak. Tata, który jej czytał, powiedział, że to jedna z najładniejszych książek dziecięcych jakie widział.
Ja też bardzo polecam ten tytuł.