„Kajtek i Miś” Jujja Wieslander & TomaS Wieslander, Zakamarki, stron 124, 14,5×21,5×1,6cm, twarda oprawa.

To książka która zgodnie z tytułem jest o chłopaku i jego pluszaku. I o… zwyczajnych dniach. Czyli co robi i w co się bawi Kajtek, jakie ma sprawy, jaką koleżankę. Jej minusem (książki nie koleżanki) jest to, że nie ma jeszcze kolejnej części.

Opowieści z Kajtka nie są wymyślne, raczej spokojne. Jest ich piętnaście. Każda zaczyna się zwrotem narratora do czytelnika, co sprawia fajne wrażenie, np. „A teraz posłuchaj o…”, „A teraz usłyszysz o…”. Opowiadania też kończą się podobnie, zawsze kiedy chłopak i jego miś kończą dzień: „I wyglądali na bardzo zadowolonych. Kajtek i Miś”. To też jest fajne, bo jeśli czyta się komuś przed snem, to ma optymistyczne przesłanie na zakończenie dnia.

Niektóre przygody są straszne. Na przykład jest o tym jak Kajtek przytrzasnął drzwiami rękę, albo, że tata jej koleżanki pracuje i nie ma dla niej czasu. Ale jest też o zabawach na podwórku, wycieczkach, zbieraniu starych rzeczy. Ogólnie jest to opis jak fajnie jest być dzieckiem, mieć dużo czasu na swoje sprawy, dobry dom, rodzinę, podwórko. I że to właściwie wystarcza.

Książa bardzo spodobała mojemu tacie, który lubi czytać Klarze, ale zawsze chce żeby mu naszykować powieść, czyli książkę do czytania z rozdziałami, a nie coś do oglądania, zabawy, wyszukiwania, itd. „Kajtek i Miś” bardzo mu odpowiadał.

Co oczywiście najważniejsze odpowiadał też Klarze, która bawi się podobnie jak Kajtek, więc go rozumiała. A po książce postanowiła, że chce mieć na dworze sekretną kryjówkę jak Kajtek i jego koleżanka Tosia. Na szczęście mamy wierzbę, która ma gałęzie do samej ziemi, a w środku powstaje coś w rodzaju pomieszczenia, do którego można było Klarze wstawić ławkę. Posprzątała tam swoimi grabkami i zaniosła zabawki. To ta wierzba, a w środku sekretna kryjówka:

Muszę napisać, że książka ma świetny kształt. Okładki jak z kawałków tektury, a rogi zaokrąglone. Wygląda to bardzo ładnie i odróżnia się od innych powieści dla dzieci. Ilustracje są proste, czarno-białe, ale Klara długo się im przyglądała i uważnie komentowała.