„A co gdyby? Naukowe Odpowiedzi na Absurdalne i Hipotetyczne Pytania” Randall Munroe, wydawnictwo Czarna Owca, 23x18x2cm, 318 stron, miękka oprawa.

Podobno książka zdobyła wiernych fanów zanim jeszcze się ukazała, a dokładnie w chwili, kiedy jej autor zapowiedział w mediach społecznych, że powstanie.

Dlaczego tak się stało? Myślę, że przez autora, który już sam w sobie zasługuje na uwagę. Otóż Randall Munroe jest byłym naukowcem NASA (!). Co jeszcze ciekawsze, podobno porzucił tę karierę głównie na rzecz tworzenia internetowych komiksów o nazwie XKCD i, jak widać, pisania książek.

Dość jednak o autorze, pora przejść do konkretów. Tytuł dzieła, „A co gdyby?” sugeruje raczej treść przeznaczoną dla dzieci – przynajmniej w moim odbiorze. Jednak już po okładce, którą nazwałbym raczej surową i oszczędną, widać, że książka jest kierowana do dorosłego czy nastoletniego odbiorcy.

W środku znajdziemy wiele pytań, które Monroe gromadzi na swojej stronie założonej specjalnie w tym celu. Pytania są NAPRAWDĘ DZIWNE, ale wszystkie w pewnym sensie naukowe. Od dość zwyczajnych typu „Jak mocno trzeba by uderzyć krążek hokejowy, żeby trafiony nim bramkarz wpadł w siatkę bramki?” do tych najbardziej absurdalnych: „Z jakiej wysokości trzeba by upuścić stek, aby w chwili uderzenia o ziemię był już usmażony?”. Oczywiście oprócz pytań są tam odpowiedzi, do których udzielenia autor wykorzystał własną wiedzę, ale też liczne źródła

Mamy więc w książce pytania i odpowiedzi, które często zajmują kilka stron. Ale mamy też wyróżnione szarym kolorem pytania, które są nie tylko dziwne, ale też, jak to określił autor, NIEPOKOJĄCE. W stylu „Jaka jest całkowita wartość odżywcza ciała przeciętnego człowieka”, albo „Jak najłatwiej byłoby w znaczący sposób zwiększyć liczbę domów spalających się rocznie w Stanach Zjednoczonych”. Zabawne, ale kiedy sobie wyobrazimy okoliczności w których ludzie mogą zadawać takie pytania, to zaczyna być trochę mrocznie.

Treść pisana została uzupełniona komiksowymi rysunkami, które zrobił sam Munroe. Są one utrzymane w stylu prac na jego stronie internetowej – rysunki są proste, czarno-białe, ludzie to tak zwane patyczaki, ale mają swój urok.

Myślę, że ten tytuł spodoba się praktycznie każdej osobie w wieku od powiedzmy 13 lat. Można go czytać zarówno na wyrywki, jak i jednym ciągiem. Zresztą odpowiedzi na te wszystkie przedziwne pytania mogą się naprawdę przydać. Do czego? Na przykład do ożywienia jakiejś wyjątkowo nieciekawej rozmowy. Albo żeby zmienić temat, np. w szkole…

Ja na przykłada poinformowałem moich nauczycieli, co by się stało, gdybym w szkole rzucił piłkę baseball’ową z prędkością równą 90% prędkości światła, a na kartkówce z biologii rozrysowałem schemat pokazujący, czy można się kąpać w basenie z odpadami radioaktywnymi 🙂 Nie, jeszcze nie wiem co dostałem z kartkówki.