„Muchy” Kinga Grabowska-Bednarz, wydawnictwo Bosz,17x24x1,1cm, 55 stron, twarda oprawa.

Każdy wiersz zajmuje jedną rozkładówkę. Przy każdym jest narysowana oczywiście mucha, lub wiele much. Ilustracje są proste i dość kolorowe. Książka jest bardzo ładnie wydana i ma ciekawą okładkę, która moim zdaniem nie do końca wygląda na okładkę dla dzieci, co bardzo mi się podoba bo mam wrażenie jakby przy tytule książki dla dorosłych ktoś dorysował sobie trzy muchy. Fajne.

Musza poezja spodobała się szczególnie Klarze. Właściwie to chciała, żeby przeczytać jej całą książkę na jeden raz. Wydawałoby się, że będzie współczuła muchom, których trup się gęsto ściele w wierszach, ale była raczej rozbawiona.

Nie liczyłem, ale mam wrażenie że w co drugim wierszu mucha kończy marnie, a to z przejedzenia, a to po spotkaniu z pająkiem, lub rybą. Obraz muchy w wierszach jest naprawdę zabawny, bo pod jej postacią są ludzkie zachowania – a to myśli o odchudzaniu, to znowu chce żeby ktoś ją przytulił, to idzie na imprezę na śmietniku, rozmyśla o kosmosie, chce się przeprowadzić ze wsi do miasta, itd.

Może to się wydawać dziwne, że Kinga Grabowska-Bednarz napisała cały zbiór wierszy jedynie o muchach, ale każdy wiersz porusza inny temat, więc jest to taka opowieść o tym jak muchy żyją – kim chcą być z zawodu, jak spędzają czas na urlopach, w kim się zakochują, jak dbają o figurę i zdrowie.

Polecam, bardzo fajna propozycja.