„Małgorzata Falencka-Jablońska opowiada o przyrodzie” wydawnictwo Multico, 24×26,5cm, stron 119, twarda oprawa.

Książki przyrodnicze z tego wydawnictwa to ulubione książki moich… dziadków. Poważnie. Każdą nowość czytają jako pierwsi. A „Młody ornitolog” tak ich zainteresował, że kupowaliśmy na prezenty od Mikołaja, bo babcie i dziadkowie bardzo lubią dokarmiać i obserwować ptaki. Zresztą wcześniej czytali też książkę „Andrzej Kruszewicz opowiada o ptakach”.

Ta książka nie jest o ptakach (chociaż ptaki też tu są) a o całej polskiej przyrodzie. Ale opisanej miesiącami, np. Jest dział styczeń, a w nim co się w tym miesiącu dzieje w świecie roślin, zwierząt, jak wygląda pogoda, zjawiska atmosferyczne. Dowiemy się skąd się wzięła nazwa stycznia, poznamy przysłowia, co to jest szadź, szron. Jak zachowują się zwierzęta, ptaki. Co porabiają nietoperze. A wiecie jaki największy płatek śniegu znalazł człowiek? Miał 38 cm szerokości i 3 cm grubości! Spadł w styczniu 1887 roku w USA!

W ten sam sposób opisany jest każdy miesiąc roku. Do tego jak zwykle są piękne zdjęcia, takie które naprawdę pozwalają rozpoznać zwierzaki. Krótkie opisy, ciekawostki, dużo interesującej treści, ale jednocześnie przyjemnej w czytaniu. Nie jest przesadzona, że trzeba ją „studiować” po stronie. Raczej czyta się jak opowieść. Na przykład moja Babcia przeczytała książkę w jeden wieczór. Za to Mama postanowiła czytać Klarze na początku każdego miesiąca tylko to co jest w danym miesiącu. Ja przeczytałem zimę ale nie mogłem się powstrzymać przejrzałem, chociaż miałem zgodnie z porami roku czytać (taki eksperyment).

Książka wędruje na półkę edukacja/przyroda. Myślę, że jest doskonała do czytania tak od przedszkola do emerytury. Zresztą Klara często nosi książki Multico do przedszkola.

Na zdjęciach pokazuję kawałek stycznia. POLECAM!