„Kosiarz” Świat Dysku, Terry Pratchett, stron 266, wydawnictwo Pruszyński i S-k, miękka okładka.

Nie jestem przekonany, czy książki Pratchetta nadają się na mój blog, ale jestem teraz nad morzem i w tutejszej bibliotece znalazłem w dziale młodzieżowym „Kosiarza” właśnie, więc postanowiłem o nim napisać 😀

Przede wszystkim to Śmierć – TEN Śmierć, a nie TA Śmierć – jest od kilku lat moją ulubioną postacią literacką w ogóle. To znaczy dosłownie jest to numer 1 w moim osobistym TOP bohaterów książkowych.

Dlatego też ta powieść ze Świata Dysku szczególnie przypadła mi do gustu, ponieważ jest tu dużo miejsca poświęconego Śmierci i jego przeżyciom. Historia jest naprawdę ciekawa. Oto Śmierć zaczyna wykazywać coś przerażającego, niewłaściwego i gorszącego – OSOBOWOŚĆ. Z tego właśnie powodu zostaje odesłany na emeryturę, czyli dostaje złotą klepsydrę z czasem, który może spędzić wśród ludzi aż do własnego zgonu.

Ponieważ decyzja o zwolnieniu śmierci jest dość spontaniczna, przez pewien czas stanowisko to zostaje wolne, a tym samym nastaje ogromny chaos wśród umierających. Niby umierają, ale ich dusze nie wiedzą co mają ze sobą zrobić i pozostają w zawieszeniu między światami, strasznie się awanturując z powodu narastające tłoku.

Przy okazji pojawiają się „śmierci zastępcze” jak choćby genialny Śmierć Szczurów pseudonim PIP. A Śmierć znajduje sobie pracę parobka, którego głównym zajęciem jest… koszenie pola.

Niektórzy zmarli, ponieważ nie mają gdzie iść po śmierci, postanawiają wrócić do swoich ciał, jak na przykład 130-letni mag Windle Poons. Mag okazuje się naprawdę zabawnym bohaterem, który co ciekawe uroki życia odkrywa właśnie po śmierci.

Ciekawych bohaterów jest oczywiście jeszcze kilkunastu, plus jak zwykle niezawodny bohater grupowy – czyli magowie z Niewidocznego Uniwersytetu.

Terry Pratchett jest autorem absolutnym. Ma niespotykane poczucie humoru. Ma wręcz nieprawdopodobną wyobraźnię. Ma też talent do tworzenia wspaniałych, pozytywnych bohaterów. Nawet jak są źli, czy mają ludzkie słabości, to i tak wzbudzą same dobre emocje i nie sposób ich nie lubić.

Bonusem do głównych wydarzeń w książce jest parodia niebezpieczeństw związanych z rozrastającymi się centrami handlowymi pełnymi drucianych wózków. Nie wiecie o co chodzi? To przeczytajcie książkę 🙂