„Kolory ludzi” Gyula Boszormenyi, ilustracje Irisz Agocs, wydawnistwo Namas, 17x20x0,7cm, 23 strony, twarda oprawa.

Kolejna książka dla młodszych dzieci, ale taka, którą mogą przeczytać też starsze, bo jest czymś w rodzaju baśni lub mitu. Nie wiem czy opowieść jest z jakiś konkretnych wierzeń, bo nie mogłem znaleźć. Ale jest tak, że obok stwórcy jest też jego żona, która o wszystkim z nim decyduje. Razem tworzą świat, a potem, kiedy on robi małego człowieczka i nie wie w jakim kolorze powinien być, ona rozwiązuje ten problem. Na razie powstaje sam mężczyzna, jako prototyp.

Żeby nie było nudno każda figurka człowieka jest inna i ma jeden z czterech kolorów. Tak właśnie powstają różnice w wyglądzie ludzi i różne kolory skóry. Jednak na końcu książki bogini zaczyna się martwić, że z powodu tych różnic małe ludziki będą się kłócić. I jak wiemy już z życia, ma niestety rację.

Podobno Klara (nie było mnie przy tym, jak Mama jej czytała), zaczęła oglądać swoją rękę i widząc żyłki powiedziała, że ona jest biała z niebieskim wzorkiem.

Co do ilustracji, to bardzo dziwna sytuacja. Wyglądają na trochę niedokończone, trochę szkice, jakby może dziecko narysowało, są lekko pochlapane farbami, ale muszę przyznać (chociaż ja lubię bardzo pracochłonne, takie staranne rysunki), że mi się podobają i idealnie pasują do książki. W dodatku jest w nich coś zabawnego.

Książkę polecam, można przy jej okazji porozmawiać o różnych rasach ludzi. Poza tym sama opowieść o początku człowieka jest naprawdę ciekawa.