Książka trafiła w super moment, bo moja siostra była nad morzem i mogłem jej wysłać. Dzięki temu dostałem fajne zdjęcia z plaży, co jest ważne, bo cała akcja ze smokiem dzieje się właśnie na nad morzem
Z powodu zmutowanego genu August ma zdeformowaną twarz i mimo że przeszedł 27 operacji nadal wygląda makabrycznie. Wychowuje się w kochającej, wesołej rodzinie. Ma rodziców, starszą siostrę i psa
Jest to druga część jednej z ulubionych książek Klary „Księżniczki i smoki”. Która, moim zdaniem, jest trochę szalona. Rycerze nie wydają mi się aż tak szaleni, ponieważ nawiązują do legendarnych rycerzy
Właściwie to jak tylko zobaczyłem nazwisko autora, to zacząłem czytać od razu, bo chciałem zobaczyć tylko kilka stron, a przeczytałem prawie całą książkę naraz. Przerwałem, bo musiałem naszykować lekcje i iść spać
Wcześniej nic nie wiedziałem o malarzu Aleksandrze Gierymskim. I wielkie zaskoczenie. Książę otwiera tak wciągające opowiadanie, że jak się skończyło, to bardzo żałowałem. Trochę fantasy, trochę z dreszczykiem
Klara poznała Alberta jak miał 4 lata. Potem miał 5, tak jak teraz Klara i bardzo ją to cieszyło. W ostatnich dwóch częściach Albert podrósł i skończył lat 6. Klara mówi, że to nie szkodzi, bo ona „następnym razem” też będzie miała 6 lat
Nowa część o małym słoniu – naprawdę małym, mieszka pod dmuchawcem – jest najbardziej szalona ze wszystkich. Chociaż zgodnie z tytułem powinna być spokojna. Skoro słoń się zastanawia, to powinien być zamyślony
W tej książce jest coś świetnego – kosmos zmienia się w zależności od tego jak naświetlimy strony. Możemy próbować wszystkie naświetlić tak samo, ale przez to, że w książce są dziurki, wycięcia, dodatkowe kształty – 12 NOCNYCH ZDJĘĆ
Książka bardzo dobrze się zaczyna, bo kulą ziemską z zaznaczoną Grenlandią, czyli miejscem zamieszkania głównego bohatera. Potem jest o życiu liska podzielonym na noc i dzień polarny, co też jest fajne
Oprawa jest twarda, a grzbiet płócienny, żółty, z nadrukowanymi napisami i logo wydawnictwa. Wygląda to naprawdę genialnie i jeśli szukacie książki na prezent to ta będzie idealna. Tak jak Lotta wydana w ten sam sposób w tym wydawnictwie.
Bardzo zabawna książeczka wyliczanka. Tak myślę, ale może to wiersz? Poziom abstrakcji jak to mówi Klara „milion nieskończoność”. Naprawdę trudno mi napisać o co chodzi, ale bohaterów jest masa i są wszyscy nietypowi.
Jako nastolatek planował być malarzem, ale już wtedy tworzył w wyobraźni światy, w których dokonywał rzeczy niemożliwych. Zapraszam na wywiad z Grzegorzem Gortatem autorem „Miasteczka ostatnich westchnień„.
Jedna z najlepszych książek jaką przeczytałem. Myślę, że znalazłaby się w pierwszej piątce. I dlatego chociaż staram się opisywać głównie książki dla dzieci i młodszej młodzieży, muszę opowiedzieć Wam o Metrze.
Muszę napisać, że jestem nią bardzo zaskoczony, z powodu kolorów. Nie lubię takich mocnych, jaskrawych barw, a te wyglądają genialnie. Nie mam pojęcia jak to wytłumaczyć, może jest to sprawa tego, jak się łączy taki jaskrawy kolor z innymi kolorami?
Rewelacyjne ilustracje – dodałem zdjęcia, więc możecie zobaczyć. Są rysunki i koty wyklejone z materiału, takiego jak Klara czasem klei obrazki, z filcu. Wygląda to bardzo dobrze, bo koty trochę są jak maskotki, kojarzą się z przytulaniem.
Tym razem Hilda żyje w górach przez… dwie pierwsze strony. W tej części autor komiksu zaryzykował i przeniósł akcję do Trolberg. Na początku trochę mnie to zdziwiło a nawet zasmuciło. Nie wierzyłem, że Hilda w mieście może być dobra.
Basia to taka niby zwyczajna seria książek. O życiu małej dziewczyny i jej rodziny, mamy, taty i dwóch braci. I ich przygodny też są zwyczajne, właściwie to nie przygody, tylko normalne, życiowe rzeczy.
Bardzo lubię takie wydania książek. Są małe, ale bardzo staranne, mają dobry format, papier, świetne rysunki i kolory. Na przykład dla Klary są bardzo wygodne, bo ona jest jeszcze mała, ale też łatwo je ze sobą zabrać
Najnowsza książka Herve Tullet’a przypomina mi kultowe „Naciśnij mnie”. Tylko, że tu bohaterkami zabawy nie są kropki, tylko farby. Taka sama jest okładka, kolory i pomysły na zabawy. Ale plusem jest nauka mieszania kolorów
Jest to zgodnie z tytułem wierszowana opowieść o tym, jak maszyny z placu budowy idą spać. Myślałem, że będzie niezbyt ciekawa, bo co może być ciekawego w mówieniu „dobranoc” kolejnym ciężarówkom i betoniarkom.
Ładne są ilustracje i te kolorowe i te rysowane samym cienkopisem do zadań specjalnych. Książka jest od 2 do 4 lat. Ale Klara chętnie się z nią bawiła, a ma już 5 lat. Próbowała też sama czytać, ale nie zna jeszcze dwuznaków i potrzebowała pomocy.
Autor jest naprawdę pomysłowy (to on napisał „A niech to czykolada” i „Jak zakochałem Kaśkę Skowron”, które Wam bardzo polecam). Znajdziecie tu 12 osób reprezentujących różne zawody. Ale nie jakieś wymyślne, tylko tradycyjne
Naprawdę uważam, że ilustracje i treść wyróżnia je z tych wszystkich książeczek z zadaniami, które widziałem. Na zdjęciach pokazuję kilka pierwszych stron i tam akurat zadania są dość łatwe, ale dalej trafiają się bardziej skomplikowane historyjki i rysunki.
To pierwsza część serii detektywistycznej, którą najpierw poznała Klara. I pierwsza, która ją tak wciągnęła, że zapytała czy mam kolejne i czy jej dam. Wysłuchała książki do końca wcale się nie odzywając i od razu chciała następny tom.
Płyty słuchałem z doskoku, bo oczywiście była przeznaczona dla mojej siostry, a ja nie miałem tyle godzin, żebym mógł słuchać cały czas z nią. Żałuję. W ogóle żałuję, że nie znałem wcześniej tej powieści. Nawet nie oglądałem filmu i dopiero się dowiedziałem, że jest też taki serial.
Dwie przezabawne książki o strachach. Jedna cała o pająkach, druga o duchach. Tekstu jest mało, tak mało, że mnie jedna część zajęła nie więcej niż 10 minut. Za to ilustracje na całe strony i bardzo zabawne.
Pamiętacie serię „Byli sobie odkrywcy”? To ta książka jest czymś takim, tylko o Polakach. Są tu dokładnie 23 postacie polskich pionierów – czyli osób, które zrobiły coś po raz pierwszy. Notatki o nich nie są długie, czytają się świetnie i mają wszystkie podstawowe informacje.
To nie jest typowa książka do czytania, ani książka do nauki matematyki. Tylko do bawienia się w matematykę. Tak właśnie jest u Klary. Na przykład nudzi się i mówi do Mamy „w co się pobawimy? „, a Mama mówi ostatnio, że może zrobią coś fajnego i czyta pomysł z tej książki.